Κάποια σχόλια και παραλληλισμοί για την αναρχική εξέγερση του Μάη 1886 που εορτάζεται ως Πρωτομαγιά

Είναι λίγο πολύ γνωστό ότι ως αναρχικοί – αντιεξουσιαστές δεν δίνουμε έμφαση σε εορτασμούς καθώς η επανάσταση δεν έχει μέρα αλλά διαρκεί συνεχώς. Όμως είναι ενοχλητικό να παραχαράζεται η ιστορία και να αποκρύπτονται τα πραγματικά γεγονότα. Ιδιαίτερα αυτές τις μέρες που σύντροφοι μας έχουνε συκοφαντηθεί, φυλακιστεί και διαπομπευτεί και ταυτόχρονα να τελείται ο εορτασμός της «εργατικής πρωτομαγιάς». Αυτό που αποσιωπάται είναι ότι τα γεγονότα στο Σικάγο τον Μάη του 1886, που εορτάζονται παγκοσμίως ως «εργατική πρωτομαγιά» έγιναν από αναρχικά συνδικάτα και όχι αόριστα από εργάτες. Τότε όπως και τώρα οι αναρχικοί σύντροφοι, που συνελήφθησαν ως υπαίτιοι για την εργατική εξέγερση, είχανε διαπομπευτεί από τον τύπο και παρουσιαστεί ως «κτήνη». Πολύ περισσότερο επειδή δεν ήταν αμερικάνοι πολίτες στην πλειοψηφία τους, αλλά Γερμανοί μετανάστες, που πήγαν στην «γη της επαγγελίας» για να βρούνε ένα καλύτερο μέλλον και βρέθηκαν μπροστά σε απάνθρωπες συνθήκες εργασίας. Οι τέσσερις σύντροφοι που οδηγήθηκαν στο ικρίωμα ως υπαίτιοι για την εργατική εξέγερση, στάθηκαν περήφανα και βροντοφώναξαν στους δήμιους «Ζήτω η Αναρχία, αυτή είναι η ευτυχέστερη μέρα της ζωής μου», «Ω, άνθρωποι της Αμερικής, θα μου δώσετε την άδεια να μιλήσω; Αφήστε με να μιλήσω Σερίφη Μαίητσον. Αφήστε να ακουστεί η φωνή του λαού, Ω!» και «Θα έρθει μια εποχή που η σιωπή του τάφου μας θα είναι πιο ισχυρή από τις φωνές που στραγγαλίζετε σήμερα», στον ίδιο τόνο και στάση που κρατούν και οι συλληφθέντες σύντροφοι. Οποιοσδήποτε κάνει μία σύντομη ιστορική αναδρομή θα διαπιστώσει ότι οι εξεγερμένοι του Μάη 1886 στο Σικάγο, δεν έθεσαν απλώς το αίτημα του 8ώρου αντί για το 12ώρο, αλλά της συνολικής χειραφέτησης των εργαζομένων, της αυτοάμυνας των εργατών, της κοινωνίας χωρίς διαχωρισμό σε τάξεις και κράτος – υπηκόους, της αυτό-διεύθυνσης και της αλληλεγγύης. Ζητήματα που θέτονται και από τους εξεγερμένους του σήμερα και κατά συνέπεια και από τους συλληφθέντες. Παρότι υποκριτικά και παραπλανητικά η Εξέγερση του Μάη 1886 μετατρέπεται σε μία φιέστα, τα πραγματικά αναρχικά και απελευθερωτικά ζήτημα που έθεσε παραμένουν επίκαιρα. Οι εξεγερμένοι του σήμερα την μελετούν κριτικά, μαθαίνουν από την εμπειρία και διατηρούν άσβεστη την φλόγα και την επιθυμία για την επανάσταση. Και τα πάντα συνεχίζονται..